Met de wandelclub naar Brodenbach aan de Moezel.
Het was een flink aantal jaren geleden dat de Pinguins nog eens een aantal dagen op stapvakantie gingen. Volgens doorgaans welingelichte bron hadden we vier jaar lang, door coronamaatregelen, geen wandelvakanties gehad.
In elk geval, nu was het weer zover. We reden, met Werner als buschauffeur, naar de Moezel, Duitsland, en dat voor vier dagen, van donderdag 18 tot zondag 21 mei. Die periode was knap uitgekozen door het bestuur zodat mensen die nog werkten weinig verlof moesten nemen.
Donderdag 18, Cochem.
Naar goede gewoonte bij de Pinguins, was iedere deelnemer flink op tijd en konden we, een paar minuten voor 7 uur 30’, het afgesproken uur, vertrekken. Onderweg was nog een sanitaire stop voorzien, zodat de geplande wandeling in Cochem zonder veel oponthoud kon vertrekken.
Elke dag konden we kiezen uit minstens 2 afstanden en moeilijkheidsgraden. Dus ook op donderdag, ditmaal vanuit Cochem: de eerste, een wandeling, de zwaarste, telde 2 klimtochten. Eentje naar een uitzichtpunt: een kruis boven op een heuvel en dan nog een klim naar een burcht. De tweede wandeling ging enkel naar de burcht boven de stad, die deelnemers kregen dan meer tijd om Cochem te verkennen. Wij kozen voor de eerste. Deze telde een serieuze klim naar het uitzichtpunt, beloond met een panoramisch zicht over de stad.
Na het uitzichtpunt volgde een eerste afdaling, dan weer een klim naar de Reichsburg. Daar wat uitrusten en wat drinken. Dan ging het terug langs een gemakkelijkere weg. Toch nog even de sfeer in de stad opgesnoven, alvorens naar het hotel te rijden.
Het hotel is een verhaal op zich: het bestaat uit een hoofdgebouw en een aantal bijgebouwen waarvan er een verbonden is met het hoofdgebouw door loopbrug over een straat. Nadat we onze kamer gevonden hadden, konden we onze valiezen gaan halen, douchen, wat uitrusten en om kwart voor 7 aan tafel gaan.
Vrijdag 19, Wandelpad naar Ehrenburg, droompad.
De morgen van de tweede dag, verzamelden we, na een stevig ontbijt, aan de achterkant van het hotel. Met dat punt als vertrek konden we kiezen uit drie wandelingen: ééntje van 7 kilometer, de langste van zowat 18 kilometer of een van +/- 10.
Wij kozen voor die van 10, met klimmen en dalen is dat voor ons ver genoeg. De naam van de wandeling was “Droompad”. Die naam was juist gekozen. Het pad voerde ons via klimmen en dalen naar Ehrenburg waar we een pauze hielden en tijd inlasten om wat te eten. Vandaar ging het langs een mooi kronkelend beekje weer naar Brodenbach.
Zaterdag 20, Elzterburg Panoramapad.
De derde dag voerde Werner ons eerst, met de bus naar de start van de verschillende wandelingen. Eerst stapten de liefhebbers van de langere afstand uit. Wie gekozen had voor de minder lange afstand, wij onder andere, mochten nog wat kilometers blijven zitten. Het begin van onze wandeling was een breed pad op een hoogvlakte met uitzicht op kleurrijke velden.
Bij Burg Eltz werden we even geconfronteerd met Toerisme met een hoofdletter, dat betekent “veel volk op een kleine oppervlakte”. Wij zochten een rustiger plekje om onze lunch te verorberen. Na een vriendelijke afdaling kwamen we bij een mooi Cafe/restaurant met een watermolen waar we iets konden drinken en uitrusten. Na een poosje kwam de groep van de lange afstand daar ook toe en konden we samen verder. Dan voerde de wandeling ons naar Mozelkern. Even wachten op de bus en dan, moe maar tevreden weer naar ons hotel.
Zondag 21: Forellenweg en naar huis
Vandaag is het onze laatste dag in het hotel, dat betekent: inpakken en valiezen naar de bus brengen waar Werner laadt. Maar we hebben nog een wandeling voor de boeg. De bus brengt ons naar een forellenrestaurant, begin en ook eindpunt van deze wandeldag.
De wandeling is rustig en voert ons door bos naar een hoogplateau waar we een uitzicht krijgen over de Hünsrück. Dan dalen we naar het dorpje Burgen en volgen een riviertje tot “Forellenzucht”, waar we de wandeling begonnen. Daar trakteert de club ons op een kraakverse, goed gebakken forel, heel wat sla, aardappelen en een flinke pint. En of dat smaakt!!
En dan was het tijd om weer naar huis te gaan. De wandelingen waren mooi. Het was ideaal wandelweer, vier dagen lang. De sfeer in de groep zat prima, wat wil een mens nog meer?
Onze hartelijke dank gaat naar het bestuur en al wie meegewerkt heeft aan de voorbereiding van deze mooie vierdaagse wandelvakantie.